“ Grind your classic rock albums, add some universal danceable grooves, the firm but gentle grip of Mother Blues, bombastic big-band fury, a hint of kitsch and whoop: there’s the Ya-Ya’s sound… “

Van “Little” Louis van Empel, een Nederlands singer-songwriter en gitarist, kregen we in deze beklijvende corona-tijd een zeldzame mail met de opmerking dat “ons nieuwe album met The Mighty Ya-Ya uitgekomen is via Sonic Rendezvous en ‘Harakiri Blues’ heet”. The Mighty Ya-Ya, een project van Eindhovenaar van Empel (zang/gitaar) -hij noemt zichzelf de koning van het kerkhof- doet hij samen met Aart van der Wulp (harmonica), Harmen de Bresser (bas) & Gabriël Peeters (drums). Het is moeilijk om aan deze uniek klinkende band een plek toe te wijzen. Ze voegen eigen ingrediënten toe aan allerlei stijlen uit de pophistorie en laten zich inspireren door onder anderen Led Zeppelin, Tom Waits en Grinderman, het rockproject van Nick Cave. “Op onze platen proberen we de blues naar het hier en nu te trekken. Het maakt mij niet zoveel uit welk label we krijgen opgeplakt. Maar we zijn nooit een pure bluesband geweest. Al komen we nooit meer van die associatie af. Onze roots liggen in de blues, we vinden die muziek heel gaaf. Maar nummers zonder gevoel, waarin een goeie ‘hook’ ontbreekt, daar heb ik niks mee…”. Aldus van Empel.

“Rockend, rauw en direct…”

Het derde album (na ‘Magnum Sonus’ & ‘The Mighty Ya-Ya’, een 2016 en 2012-release) van dit Nederlandse “stonerblues” kwartet getiteld ‘Harakiri Blues’ is, zoals vooropgesteld, opnieuw niet een conventioneel blues album, maar klinkt rockend, rauw en direct. Het album zit boordevol pakkende grooves en riffs. Geluk dat er internet en Bandcamp bestaan en beluisteren, soms ontdekken, mogelijk is.

De nummers op ‘Harakiri Blues’ (een verwijzing naar de zelfmoord voor de samoerai in Japan, uitgevoerd door het met een vlijmscherp lang mes opensnijden van de buik en indien mogelijk het vervolgens -zonder een kik te geven- toebrengen van een snee in het hart) gaan volgens van Empel onder meer over vergankelijkheid, liefde en het “gedrag van de menselijke soort”. Als we doorheen de tracklist met alleen eigen nummers gaan, dan vallen ons er enkele wat meer op. De opener “Shake & Quake”, die al meteen de strakke, wat stompende stijl van drummer Gabriël Peeters typeert en ook Aart van der Wulp’s kwaliteiten als harmonicaspeler, met bluesy invloeden etaleert. “More Dead Than Alive” omdat het strak en rauw door de kamer heen ramt, “The Electronic Herd Stampedes” omdat het blijft nahangen en “Begonia Rex”, de afsluiter, die onheilspellend klinkt, maar opzich ook erg hilarisch is.

“Een derde keer op rij, beaam ik (met mondmasker op!) wat mijn collega’s Rootstimers bij vorige releases al over The Mighty Ya-Ya schreven. Dat ‘Harakiri Blues’, hun nieuwe rock album, naast RAUW en STEVIG, ook AANSTEKELIG, BEKLIJVEND én BLUESY is, is daar bovenop mijn uitgesproken mening…”. Hou jullie in het Noorden ook haaks én (nog even) op veilige afstand! (ESC voor Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list:
01. Shake & Quake - 02. Apollo's Last Words - 03. Hey Backrider - 04. More Dead Than Alive - 05. Just Because I Wanna - 06. Stuck Between Monkey and God - 07. Tupelo Tree - 08. The Electronic Herd Stampedes - 09. Make & Believe - 10. Begonia Rex  / Words/music © 2020 by: Louis van Empel & the Mighty Ya-Ya – Produced, recorded and mixed by Gabriël Peeters at Uncle Gabe's Soundstudio, Eindhoven, NL - Artwork: Martijn Kuijten.

Album line-up:
Louis van Empel: vocals, guitars / Aart van der Wulp: harmonica / Harmen de Bresser: bass, vocs / Gabriël Peeters: drums

Discography The Mighty Ya-Ya:
Harakiri Blues [2020] | Magnum Sonus [2016] | The Mighty Ya-Ya [2012] |